تدوین الگوی روابط بین کارکرد های نهادهای میانجی نوآوری باز در حوزه سلامت

چکیده

زمینه. حوزه سلامت عموماً شامل بازیگران متعددی است. در این حوزه، واسطه ها یا نهادهای میانجی نوآوری مطرح می گردند که نقش کلیدی در کاهش فاصله بین اعضای شبکه داشته و میان آنها اعتمادسازی می کنند. با وجود اهمیت نهادهای میانجی، تحقیقات اندکی در حوزه کارکردهای نهاد میانجی وجود دارد. بر همین اساس هدف این مقاله تدوین الگوی روابط بین کارکردهای نهادهای میانجی نوآوری باز در حوزه سلامت می باشد.
روش کار. این پژوهش توصیفی- تحلیلی در دو بخش انجام گرفت. در بخش اول مولفه های اصلی کارکرد های نهادهای میانجی در حوزه سلامت شناسایی و تأیید شد که پرسشنامه محقق ساخته براساس ادبیات تحقیق در بین 140 نفر از مدیران و کارشناسان بخش تحقیقات و بهبود کیفیت مراکز درمانی، آزمایشگاه ها و شرکت های داروسازی توزیع شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. در بخش دوم به منظور تدوین الگوی روابط از مدلسازی ساختاری-تفسیری استفاده شد. برای تدوین الگو از نظرات 12 نفر از خبرگان استفاده شد. داده های این بخش براساس پرسشنامه مخصوص روش مدلسازی ساختاری- تفسیری استخراج شد.
یافته‌ها. یافته های تحلیل عاملی تأییدی نشان دهنده ارتباط مناسب بین مولفه های اصلی و معرف های مربوطه می‌باشد. بر این اساس تمامی مولفه های اصلی الگوی کارکردهای نهادهای میانجی تأیید شده است براساس مدل‌سازی ساختاری- تفسیری،که دو مولفه سازمان دهی و تدارک منابع و تقویت کننده شبکه و مشارکت ها به عنوان دو کارکرد اصلی و اساسی نهادهای میانجی و تأثیرگذارترین کارکرد نهادهای میانجی می باشند. مولفه تجاری سازی هم به عنوان تأثیرپذیرترین کارکرد نهادهای میانجی در سطح اول قرار گرفته است.
نتیجه‌گیری. نهادهای میانجی می توانند نقص های موجود در هر مرحله از فرآیند نوآوری حوزه سلامت را براساس کارکردهای مختلف خود پوشش داده و به عنوان شتاب دهنده نقش اصلی در افزایش دانش و نوآوری در حوزه سلامت داشته باشند.

کلید واژه ها: اصلاح مراقبت های سلامت, نوآوری سازمانی, مدیریت تغییر