ارزیابی میزان مطابقت عملکرد بخش اورژانس بیمارستان با راهنماهای بالینی؛ یک پژوهش موردی

چکیده

زمینه. راهنماهای بالینی متونی توسعه‌‌یافته برای کمک به پزشکان و بیماران، در تصمیم‌گیری جهت انتخاب مناسب‌ترین مراقبت بهداشتی هستند. این مطالعه به ارزیابی میزان مطابقت عملکرد بخش اورژانس با راهنماهای بالینی در مرکز آموزشی درمانی سینای شهر تبریز پرداخته است.
روش کار. این پژوهش از نوع توصیفی، تحلیلی می‌باشد که به صورت موردی در بیمارستان سینا، زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گردیده است. در مرحله اول، به عنوان ابزار پژوهش، چک لیستی جهت ارزیابی راهنماهای بالینی تنظیم گردید که از نظر روایی و پایایی مورد تایید قرار گرفت. در مرحله دوم، به صورت مقطعی و در بازه زمانی یک‌ماهه تمامی پرونده‌های پزشکی افراد مراجعه‌کننده به سطح 1 و 2 تریاژ بر اساس چک لیست تنظیم‌شده، مورد بررسی قرار گرفت و نتایج کمی حاصل، وارد نرم افزار SPSS گردیده و با توجه به نرمال‌بودن داده‌ها، با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و آزمون های (ANOVA, t-test) تحلیل گردید.
یافته‌ها. با توجه به کسب میانگین (0/097±1/72) در این مطالعه، میزان رعایت راهنماهای بالینی بالاتر از حد متوسط ارزیابی گردید. همچنین بین هیچ یک از متغیرهای دموگرافیک و نمره میانگین کل رعایت راهنماها، رابطه معنی‌داری وجود نداشت (p-value>0/05). با این حال در میان سایر متغیرها، بین محل ویزیت بیمار، زمان و نوع تعیین تکلیف بیمار با نمره میانگین کل رعایت راهنماها، رابطه معنی‌داری وجود داشت (p-value<0/05).مطابق آزمون رگرسیون نیز بین محل ویزیت بیمار و میانگین رعایت راهنماهای بالینی، رابطه معنی‌داری وجود داشت (p-value<0/05).
نتیجه‌گیری. با در نظر گرفتن متغیرهای تاثیر‌گذاری همچون محل ویزیت بیمار، زمان و نوع تعیین تکلیف بیمار بر رعایت راهنماها و بهبود هر چه بیشتر وضعیت این متغیرها، می‌توان میانگین رعایت راهنماهای بالینی را باز هم بهبود بخشید.

کلید واژه ها: راهنمای بالینی, کیفیت, اورژانس