شيوع اختلال شخصيت: يک مطالعه مقطعي در تبريز

چکیده

زمينه و اهداف: اختلال شخصيت يکي از اختلالات مهم در روانپزشکي است که با عواقب مهمي در سلامت عمومي همراه است و مي تواند روند درمان ساير بيماري ها را دچار مشکل سازد. هدف پژوهش حاضر بررسي شيوع اختلال شخصيت در نمونه اي از جمعيت عمومي شهر تبريز بوده است.

مواد و روش ها: در پژوهش مقطعي حاضر، 150 نفر از مراجعين و کارکنان مراکز بهداشتي - درماني سطح شهر تبريز در طيف سني 62-18 سال انتخاب شدند. ابزار به کار رفته جهت جمع آوري داده ها MMPI فرم کوتاه (71 سؤالي) بوده است. پس از تکميل پرسشنامه ها پروفايل باليني هر فرد با استفاده از نرم افزار MMPI ترسيم و سپس توسط روان شناس باليني تفسير گرديد.

يافته ها: شيوع کلي اختلال شخصيت در جمعيت مطالعه 20% (فاصله اطمينان 95%: 26/4- 13/5)، در زنان 23/7 (فاصله اطمينان 95%: 32/1-15/2)، و متأهلين 20/9% (فاصله اطمينان 95%: 28/5- 13/3) بوده است.

نتيجه گيري: با توجه به نتايج شيوع در جمعيت مطالعه، 1 فرد از هر 5 نفربه نوعي با اختلال شخصيت مواجه مي باشد، و از آن جايي که اين اختلال روي جوانب مختلف زندگي افراد و حتي بر روند درمان ساير بيماري ها تأثيرگذار است؛ به نظر مي رسد بررسي هاي جامع تر و دقيق تر در سطح جامعه براي بررسي بار واقعي بيماري، جهت سياست گزاري هاي لازم در برنامه هاي آينده سلامت روان عمومي و مداخلات پيشگيري لازم است.