بررسي ميزان همبستگي ناگويي خلقي در افراد داراي گرايش هاي مرزي، با تکانشوري، آسيب به خود و رگه هاي شخصيت مرزي

چکیده

زمينه و اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان همبستگي ناگويي خلقي در افراد داراي گرايش هاي مرزي، با تکانشوري، آسيب به خود و رگه هاي شخصيت مرزي بود.

مواد و روش ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي از نوع توصيفي-همبستگي ،350 نفر از دانشجويان دانشگاه تبريز به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب و از بين آن‌ها 115 نفر که نمره مرزي آن‌ها بالاتر از خط برش بود به‌عنوان افراد داراي گرايش مرزي وارد پژوهش شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي ناگويي خلقي تورنتو-20، شخصيت مرزي (STB) و آسيب به خود (SHI) استفاده شد. براي تحليل داده ها از ضريب همبستگي گشتاوري پيرسون و روش رگرسيون چند متغيره استفاده شد.

يافته ها: يافته‌ها نشان داد که بين ناگويي خلقي بارگه‌ي شخصيتي مرزي (r=0.36, p<0.01)، تکانش گري ( r=0.87, p<0.01)، آسيب به خود (r=0.67, p<0/01).) رابطه‌ي مثبت و معني‌داري وجود دارد. نتايج رگرسيون چند متغيره نشان داد که متغير ناگويي خلقي و زير مقياس دشواري در تشخيص احساسات قادر به ‌پيش بيني رگه‌هاي شخصيت مرزي، ناگويي خلقي و مؤلفه دشواري در تشخيص احساسات قادر به‌پيش بيني تکانشوري و ناگويي خلقي و مؤلفه‌هاي دشواري در تشخيص احساسات و دشواري در توصيف احساسات قادر به‌پيش بيني آسيب به خود بودند.

نتيجه گيري: يافته ها نشان داد که ناگويي خلقي و مؤلفه‌ي دشواري در تشخيص احساسات تعيين گرهاي اصلي رگه‌هاي شخصيت مرزي و تکانشوري بودند، همچنين ناگويي خلقي و مؤلفه‌هاي دشواري در تشخيص احساسات و دشواري در توصيف احساسات تعيين گرهاي اصلي آسيب به خود بودند.