چکیده
زمينه و اهداف: آب استخرهاي شنا به وسيله شناگران آلوده شده و در تماس با بدن يا بلع اتفاقي موجب انتقال و شيوع انواع بيماري ميکروبي مي شود. کلرزني صحيح آب همراه با نظارت بهداشتي از جانب متوليان سلامت و سنجش منظم کلر باقيمانده و pH مي تواند موجب اطمينان از عدم ابتلا به بيماري هاي فوق الذکر باشد.
مواد و روش ها: از بين 57 استخر شناي موجود طي چهار فصل سال، کلر باقيمانده، دماي آب، دماي محيط و pH در 44 استخر فعال تبريز بررسي و نتايج ضمن استخراج پارامترهاي توصيفي، براي مقايسه ميانگين تحت آناليز واريانس قرار گرفت.
يافته ها: دراين استخرها مقدار کمينه کلر باقيمانده در حد صفر و مقدار بيشينه 5 ميليگرم در ليتر و pH استخرها اغلب نزديک به خنثي و بيشتر قليايي (7˃) بود. در استخرهاي اصلي تفاوت معني داري بين ميانگين پارامترها در فصول مختلف وجود نداشت (5 0.0˃P). آناليز همبستگي ارتباط معکوس معني داري را بين کلر باقيمانده با دماي آب در اين استخرها نشان داد (1 0.0 ˂R=0.694, P). با در نظر گرفتن يکجاي کلر باقيمانده، دماي آب و دماي محيط، در استخرهاي اصلي 26%، در جکوزيها 93%، در استخرهاي چيلر 95% و در استخرهاي کودکان در 30% موارد عدم تطابق با استانداردهاي وزارت بهداشت وجود داشت.
نتيجه گيري: مشخص گرديد که در موارد متعددي استانداردهاي توصيه شده در خصوص کلر باقيمانده، pH، دماي استخر و دماي هواي محيط رعايت نمي شود. در جکوزي ها و چيلر وضعيت از نظر کلر باقيمانده و pH آب نامطلوب تر بوده و توجه جدي تري را مي طلبد.