بررسی پاسخ بالینی و پاتولوژیک به درمان نئوادجونت در بیماران با کانسر پستان پیشرفته موضعی و ارتباط آن با فاکتورهای بیولوژیک و نوع کموتراپی

چکیده

زمينه و اهداف: سرطان پستـان پس از سرطان ريه، دومين علت مرگ‌ و مير ناشـي از سرطان در زنــان و پس از سرطان غيرملانومي پوست، شايع ترين سرطان زنـــان است. با توجه به اهمیت موضوع، تشخیص و درمان در مراحل ابتدایـی تر بیماری باید انجام شود و هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتـايج پاسخ به درمان نئوادجوانت در بيماران مبتلا به سرطان پستان پیشرفته موضعی بوده است.

مواد و روش ها: این مطالعه به شکل یک مطالعه مقطعی در بیمارستان قاضی تبریز انجام گرفته است. 77 بیمار مبتلا به سرطان پستان موضعی پیشرفته شناسایی شده و اطلاعات مربوطه از پرونده بیمار گردآوری شده است. بر اساس نوع شیمی درمانی 38 نفر (49/4%) در گروه درمانی با تاکسوتر و 39 نفر (50/6%) در بیماران بدون تاکسوتر، هردو با پایه رژیم آنتراسایکلین تحت درمان قرار گرفتند و آنالیز توصیفی داده ها انجام گرفت و با استفاده از محاسبه ترتیبی داده ها، اثرات درمانی استفاده از تاکسوتر به طور مستقل مورد ارزیابی قرار گرفت.

يافته ها: در بین بیماران مورد مطالعه، در بعد از درمان در 21 نفر (27/3%) عدم پاسخ، در 43 نفر (55/8%) پاسخ نسبی و در 13 نفر (16/9%) پاسخ کامل وجود داشت، که 3 نفر (23%) به رژیم بدون تاکسوتر و10 نفر (77%) به رژیم با تاکسوتر پاسخ کامل به درمان داشت. همچنین 14 (18/2%) نفر از کل بیماران گیرنده HER-2 مثبت بودند، که در HER-2 مثبت ها پاسخ کامل به درمان نداشتیم و پاسخ نسبی 10 نفر (71/4%) بود.

نتيجه گيري: میزان پاسخ بالینی و پاتولوژیک به درمان گروه با تاکسوتر به صورت معنی داری بیشتر از بیماران گروه بدون تاکسوتر بود (0/004=P) و همچنین ارتباط مشخصی از نظر پاسخ کامل به درمان با مثبت یا منفی شدن HER-2 وجود داشت.