آموزش الکترونیک از دیدگاه اساتید غیربالینی دانشگاه علوم پزشکی تبریز: نگرش و چالش ها

چکیده

زمينه و اهداف: کاربرد آموزش الکترونیکی در آموزش پزشکی، به عنوان یکی از مسائل کلیدی توسعه فناوری اطلاعات در شرایط فعلی و به عنوان یک چالش در آینده مطرح است. هدف از این پژوهش، بررسی نگرش دو گروه از اساتیدی که از آموزش الکترونیک استفاده کرده اند و اساتیدی که تجربه استفاده از آموزش الکترونیک را ندارند، به همراه بررسی چالش های به کارگیری آموزش الکترونیک از دیدگاه اساتید می باشد.

مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی که در سال 1396 در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت، 86 نفر از اساتید با روش نمونه گیری طبقه-بندی وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته در سه بخش، شامل اطلاعات جمعیت شناختی، نگرش و چالش ها بود. پس از تایید روایی با نظر متخصصین، پایایی با آزمون آلفاي کرونباخ برابر 0/76 برآورد شد. نتایج با استفاده از از نرم افزار SPSS 16 و روش های آمار توصیفی و آمار تحلیلی مورد تحلیل قرار گرفت.

يافته ها: اساتیدی که سابقه استفاده از آموزش الکترونیک داشتند، در مورد استفاده از آموزش الکترونیک 69/5 درصد دارای نگرش مثبت و 16/9 درصد دارای نگرش منفی بودند. همچنین، بین نگرش اساتیدی که از آموزش الکترونیکی استفاده کرده بودند و رتبه علمی آنها، رابطه معناداری وجود داشت و در اساتیدی که سابقه استفاده از آموزش الکترونیک نداشتند، ارتباط معنادار بین نگرش با سن و سابقه تدریس آنها به دست آمد.

نتيجه گيري: با شناسایی اثرات مثبت آموزش الکترونیک مانند کمک به یادگیری، شاید بتوان به نتایج مطلوب تري در ارتقاي سطح نگرشی اساتید دانشگاه علوم پزشکی تبریز و سایر دانشگاه هاي داراي وضعیت مشابه دست یافت.