چکیده
زمينه و اهداف: هدف از این مطالعه ارزیابی عملکرد نظام جامع ارجاع اورژانس های اجتماعی در شهر تبریز است.
مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی تلفیقی (کمی و کیفی) می باشد. نظرات صاحبنظران در خصوص وضعیت برنامه با مصاحبه گروهی و مصاحبه فردی و پرسشنامه ی نیمه ساختار یافته مصاحبه جمع بندی و با روش تحلیل محتوایی تحلیل شد. داده های مربوط به عملکرد و خدمات ارائه شده بر اساس اطلاعات ثبت شده در مجتمع سلامت شهید چمران و مرکز بهداشت استان آذربایجان شرقی استخراج و در قالب آمار توصیفی (تعداد و درصد) گزارش شد.
يافته ها: بر اساس یافته های مطالعه از بین افراد آسیب پذیر ارجاع داده شده 84درصد مربوط به اعتیاد و 16درصد مربوط به سایر آسیب ها بود. همچنین از 11 آسیب اجتماعی شناسایی شده بعد از اعتیاد بیشترین آمار مربوط به طلاق، همسر آزاری و بازماندگان از تحصیل می باشد و بیشترین ارجاع به سازمان بهزیستی بود. مهم ترین نقاط قوت برنامه، شناسایی افراد آسیب پذیر و هدایت آنها جهت دریافت خدمات حمایتی و فعال شدن سازمان های مردم نهاد و مهم ترین نقاط ضعف آن همکاری ناقص سازمان ها عنوان شد. همچنین در راستای پیشبرد برنامه باید پتانسیل همکاری خوب بهزیستی، هلال احمر و کمیته امداد و از سوی دیگر ضعف همکاری استانداری و شهرداری مورد توجه قرار گیرد.
نتيجه گيري: با توجه به یافته ها، یکی از مهم ترین موضوعاتی که باید در راستای ارتقای عملکرد و گسترش نظام ارجاع اورژانس اجتماعی در تبریز در نظر گرفته شود، بهبود مشارکت و همکاری تمامی ذینفعان و سازمان های مرتبط به منظور افزایش اعتماد عمومی به برنامه و همچنین ارتقای عملکرد آن می باشد.