بررسی رابطه استرس شغلی و جو سازمانی نوآورانه با فرسودگی شغلی در پرسنل بیمارستان

چکیده

زمينه و اهداف: فرسودگی شغلی، واکنش افراد به منابع مداوم استرس بین فردی در محل کار است. فرسودگی موجب کاهش کمیت و کیفیت فعالیت های پرسنل بیمارستان شده و در نتیجه نارضایتی از ارائه خدمات به وجود خواهد آمد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استرس شغلی و جو سازمانی نوآورانه با فرسودگی شغلی در پرسنل بیمارستان بود.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه پرسنل بیمارستان های شهر کرمانشاه بود که به طور در دسترس نمونه ای به حجم 126 نفر انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه فرسودگی شغلی ساعتچی و هومن، پرسشنامه جو سازمانی نوآورانه، و پرسشنامه استرس شغلی جمع آوری و با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

يافته ها: نتایج نشان داد میزان فرسودگی شغلی پرسنل بیمارستان در حد متوسط است. بین جوسازمانی نوآورانه با فرسودگی شغلی همبستگی 0/29- وجود دارد (p=0/001)، همچنین بین استرس شغلی با فرسودگی شغلی همبستگی 0/22 وجود دارد (p=0/01). استرس شغلی (0/01=P، و 0/20=Beta) و جوسازمانی نوآورانه (0/001=P، و 0/28-=Beta) توان پیش بینی فرسودگی شغلی را در پرسنل بیمارستان دارند. متغیرهای پیش بین با هم 0/12 فرسودگی شغلی را تبیین کردند (R=0/35, R2=0/12, F=9/1).

نتيجه گيري: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت وجود نوآوری در بیمارستان ها، می تواند از میزان فرسودگی و استرس شغلی پرسنل بکاهد. نگرانی بیش از حد ممکن است بر سلامت روحی و جسمی پرسنل بیمارستان تأثیر منفی داشته و موجب ناراحتی و احساس افسردگی آن ها شود. بنابراین حفظ سلامتی متخصصین بهداشت برای دستیابی به مراقبت با کیفیت از بیماران حیاتی است.