چکیده
زمینه و اهداف: روابط اجتماعی یکی از مهم‌ترین عناصر تشکیل‌دهنده هر جامعه محسوب می‌شود که در طول تاریخ زندگی بشر تحولات و تغییرات مهمی را داشته است. با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان و مواجهه جامعه ایران با سالمندی جمعیت، پرداختن به نیازهای اجتماعی و شبکه ارتباطی سالمندان حائز اهمیت است. هدف اصلي تحقيق، بررسی رابطه حمایت‌اجتماعی و انزوای‌اجتماعی سالمندان شهر تهران بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی بود. مطالعه حاضر در سال 1396 و در میان 384 نفر از سالمندان با سن 65 سال و بالاتر شهر تهران که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب‌شده بودند، انجام گردید. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه بومی‌شده سنجش انزوای‌اجتماعی (UCLA) و مقیاس چندبعدی حمايت اجتماعی ادراک‌شده (MSPSS) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 25 در دو سطح توصيفي و تحليلي با آزمون تی تست و تحلیل واریانس انجام شد. سطح معنی‌داری برای مقایسه تفاوت انزوای‌اجتماعی بین گروه‌های مختلف سالمندان 0/05 درصد در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: حدود 78 درصد سالمندان شهر تهران از حمایت‌اجتماعی مطلوبی برخوردار بودند و شیوع انزوای‌اجتماعی در این جمعیت 62 درصد می‌باشد. بین جنسیت، سن، قومیت، پایگاه اقتصادی – اجتماعی سالمندان و حمایت‌اجتماعی آن‌ها رابطه معنی‌داری وجود نداشت. (p>0/05).
نتیجه‌گیری: سالمندان شهر تهران از حمایت‌اجتماعی بالایی برخوردار بودند و بین دو متغیر حمایت و انزوای‌اجتماعی سالمندان رابطه معنی‌دار و معکوسی وجود داشت. به این معنی که با افزایش حمایت‌اجتماعی میزان انزوای‌اجتماعی سالمندان کاهش می‌یافت.