پیش بینی کننده های طول مدت بستری در بخش ICU در بیماران مبتلا به کووید 19: یک مطالعه گذشته نگر

چکیده

زمینه. شواهد موجود، همراهی طولانی مدت کووید-19 و سایر سویه‌های آن با زندگی انسان را قابل پیش‌بینی ساخته است. مطالعات مختلف، عوامل متفاوت و در بعضی موارد متناقضی را به عنوان عوامل تعیین کننده طول مدت بستری بیماران مبتلا به کووید-19 مطرح کرده‌اند. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل مرتبط با طول مدت بستری در بخش ICU طراحی شده است.
روش کار. مطالعه‌ی حاضر داده‌های مربوط به بیماران 1 تا 97 ساله مبتلا به کووید-19 ثبت ‌شده در نظام ثبت کووید-19 اصفهان را به صورت گذشته‌نگر مورد آنالیز قرار داده است. داده‌های آن دسته از بیماران مبتلا به کووید-19 (453 نفر) که در زمان ترخیص زنده بودند در مطالعه حاضر مورد آنالیز قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به یافته‌های آزمایشگاهی، داده‌های بالینی و بیماری‌های همراه گردآوری شد. در آنالیز خام از آزمون‌های تی تست، همبستگی و آنالیز واریانس استفاده شد. از مدل رگرسیون خطی برای تعیین فاکتورهای مرتبط با طول مدت بستری و اهمیت آنها استفاده شد.
یافته‌ها. میانگین انحراف معیار(SD) روزهای بستری در بخش مراقبت‌های ویژه 64/ 0 (39/ 2) بود. مقادیر بیشتر از نرمال INR، هموگلوبین و کراتینین به طور متوسط مدت زمان بستری در ICU را به ترتیب 45/ 2 (P=0/001) ، 3/82 (P<0/001) و 0/72(P<0/001) روز افزایش دادند. از بین بیماری‌های زمینه‌ای، وجود سایر بیماری‌های تنفسی به طرز معنی‌داری میانگین مدت زمان اقامت در بخش ICU را 5/ 1 روز افزایش داد (P=0/024). ضرایب رگرسیونی استاندارد شده نیز نشان داد که مقادیر بیشتر از نرمال هموگلوبین و همچنین افزایش مقادیرWBC مهم‌ترین متغیرهای پیش‌بینی کننده‌ی طول مدت بستری در بخش ICU بودند.
نتیجه‌گیری. مقادیر بیشتر از نرمال هموگلوبین و همچنین افزایش مقادیر WBC مهم‌ترین متغیرهای پیش‌بینی کننده‌ی طول مدت بستری در بخش ICU هستند. یافته‌های مطالعه حاضر می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های متخصصین برای کاهش مدت زمان بستری در بخش ICU و کمک به تشخیص موارد بحرانی‌تر کمک کننده باشند.