بررسی کیفیت زندگی بیماران دیابتی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی روستایی شمال غرب شهر تبریز

چکیده

زمينه و اهداف: دیابت یک مشکل بهداشتی عمده در سراسر جهان است و شیوع آن خصوصا در کشورهای در حال توسعه افزایش چشمگیری داشته است. بیماران دیابتی با مشکلات متعددی مواجه هستند و یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت این بیماران، بررسی کیفیت زندگی آنهاست. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی کیفیت زندگی بیماران دیابتی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی روستایی شمال غرب شهر تبریز بوده است.
مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی 200 نفر از افراد دیابتی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی روستایی شمال غرب شهر تبریز به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد SF36 جهت بررسی کیفیت زندگی بیماران و پرسشنامه مشخصات دموگرافیک بوده است. داده ها با روشهای آمار توصیفی و تحلیلی (تی تست، ضریب همبستگی و آزمون ناپارامتری کروسکال والیس) مورد بررسی قرار گرفت.
يافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی شرکت کنندگان (23/ 11±) 42/ 54 و در محدوده تا حدودی مطلوب قرار داشته است. بالاترین نمره مربوط به بعد درد بدنی (61/ 23±) 51/ 77 و کمترین، محدودیت ایفای نقش به دلایل روانی( 39/ 18±) 78/ 32 بوده است. عواملی مانند سن، وضعیت تاهل، سن ابتلا، سطح سواد، نوع درمان و تعداد اعضای خانواده با کیفیت زندگی رابطه معنادار داشتند.
نتيجه گيري: تغییرات در ابعاد کیفیت زندگی متاثر از عوامل فردی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است و سنجش این موارد می تواند اطلاعات مفیدی در مورد بیماریهای مزمن فراهم آورد که برای برنامه ریزیهای مراقبتی و اصلاح کیفیت زندگی این افراد سودمند خواهد بود.