وضعیت ایمنی واحد تصویربرداری بیمارستان ­ها

چکیده

زمينه و اهداف: ایمنی یکی از ابعاد اصلی کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی می باشد. با توجه به گسترش استفاده از تجهیزات تصویربرداری در تشخیص بیماری‌ها و اهمیت حفظ و ارتقای ایمنی بیماران و کارکنان در این بخش‌ها، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی وضعیت ایمنی واحدهای تصویربرداری بیمارستان‌های شهر تبریز در سال 1397 انجام گرفت.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است. کلیه ی بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز و بیمارستان‌های خصوصی جامعه ی مورد مطالعه بودند. روش نمونه گیری سرشماری بود به طوری که تمام بیمارستان‌های دولتی و خصوصی شهر تبریز (7 بیمارستان دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز و 6 بیمارستان خصوصی) وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده چک لیست محقق ساخته بود که نسبت روایی محتوا (CVR) آن به میزان 0/82 و شاخص روایی محتوا (CVI) به میزان 0/86 محاسبه گردید. وضعیت ایمنی بخش‌ها در قالب 9 حیطه ارزیابی شد. برای تحلیل داده از نرم افزار SPSS نسخه ی 24 و آزمون های آماری توصیفی و آزمون مان‌ویتنیMann Whitney) ) استفاده گردید.
يافته ها: میانگین نمره ی ایمنی واحدهای تصویربرداری 79/78 ± 6/2 بود. میانگین نمرات ایمنی در بیمارستان‌های دولتی 79/7 ± 5/91 و بیمارستان‌های خصوصی 79/8 ± 7/29 به دست آمد. حیطه ی ایمنی اشعه بیشترین نمره را در بیمارستان های دولتی (92/85 ± 8/09) و خصوصی (95/8 ±9/17) کسب کرد. کمترین میزان رعایت استانداردها در بیمارستان های دولتی مربوط به حیطه ی ایمنی الکتریکی (69/28 ± 10/96) بود. در بیمارستان های خصوصی، ایمنی کارکنان کمترین نمره (62/96 ± 9/07) را به خود اختصاص داد. بین میانگین نمره ی ایمنی کارکنان با نوع مالکیت بیمارستان‌ (دولتی و خصوصی) تفاوت معناداری مشاهده گردید (P value=0/019).
نتيجه گيري: ارتقای ایمنی در بخش تصویربرداری باید به عنوان یکی از موضوعات اولویت دار در تمام بیمارستان ها مورد مطالعه قرار گیرد. حیطه ی ایمنی کارکنان، کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده بود که نیاز است استراتژی های ارتقای ایمنی کارکنان اعم از تأمین لباس های حفاظتی مناسب، توزیع روزانه ی شیر بین کارکنان و اقدامات جبران خدمت مانند پرداخت فوق العاده کار با اشعه، کاهش ساعات کار و افزایش مرخصی سالانه براساس قوانین موجود اجرا گردد.