چالش ها و موانع به کارگیری راهنماهای بالینی از دیدگاه رزیدنت های اورولوژی: یک مطالعه ی کیفی

چکیده

زمینه و اهداف: پزشکان برای تصمیم گیری، وابسته به راهنماهای بالینی هستند. راهنماهای بالینیِ به دقت تدوین شده حاصل ترکیب تحقیقات مرتبط هستند که شواهد را به اقدمات بالینی پیوند می دهند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین موانع به کارگیری راهنماهای بالینی از دیدگاه رزیدنت های اورولوژی صورت گرفته است.
مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی کیفی از نوع فنومنولوژی می باشد که به بررسی تجربیات رزیدنت های گروه اورولوژی بیمارستان امام رضا(ع) می پردازد. روش نمونه گیری در این مطالعه به صورت هدف مند بوده است. جهت تجزیه و تحلیل این مطالعه از تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. جهت اعتباربخشی به نتایج، مصاحبه ها چندین بار خوانده شد و از نظرات همکاران به طور مرتب استفاده شد. همچنین جهت افزایش پایایی آن از نظارت خارجی استفاده شد.
یافته ها: 11 مصاحبه ی نیمه ساختاریافته با رزیدنت های اورولوژی بیمارستان امام رضا(ع) انجام شد. براساس تحلیل نتایج، چالش ها و موانع به کارگیری راهنماهای بالینی در قالب 3 موضوع اصلی می باشند: 1. چالش های ساختاری: بی اعتمادی پزشکان به اعتبار راهنماهای بالینی، عدم مشروعیت و بومی نبودن راهنماهای بالینی. 2. چالش های اجرایی: روتین شدن پروسه ها، عدم وجود جو موافق، مقاومت به تغییر در پزشکان، تعداد زیادی از بیماران و کمبود امکانات. 3. چالش های آموزشی: کمبود زمان در رزیدنتی و عدم وجود ساختار آموزشی کاربردی دانشجویان.
نتیجه گیری: با توجه به اهمیت اجرای درست راهنماهای بالینی به عنوان پیونددهنده ی به روزترین دانش و عملکرد و با توجه به مشکلات، موانع و چالش های ساختاری، اجرایی و آموزشی موجود، امید است محققان، مدیران، سیاست گذاران و برنامه ریزان جهت رفع موانع برای اجرای هرچه درست تر راهنماهای بالینی و ارائه ی خدمات باکیفیت به بیماران قدم بردارند.