منیژه فیروزی
1* 
، حجت الله فراهانی
2 ، ابوالفضل فتحی پور
1 ، حسنی اکبری
3 1 گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3 مرکز تحقیقات سرطان، مرکز پزشکی، آموزشی و درمانی شهدای تجریش، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
زمينه و اهداف: پژوهش حاضر با هدف تعیین متغیرهای پیش بینی کننده ی آشفتگی هیجانی و میزان اهمیت نسبی آن ها در بیماران مبتلا به سرطان سینه انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنیادی و از نظر ماهیت توصیفی و از نوع اکتشافی بود. به همین منظور از حجم نمونه ی بالا استفاده شد و از بین بیماران مبتلا به سرطان سینه ی مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش تعداد 736 نفر از افراد 19 تا 80 ساله مبتلا به سرطان سینه که طی 8 ماه نخست سال 1397 به بیمارستان مراجعه کردند، به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند، مقیاس روان-شناختی مهارت های خودتوانمندسازی، مقیاس کیفیت تعاملات بین فردی و مقیاس آشفتگی هیجانی جهت ارزیابی شرکت کنندگان اجرا گردید. برای تشویق بیماران به شرکت در پژوهش، برنامه ی درمانی مدیریت هیجان ها اجرا گردید تا آن ها انگیزه ی کافی برای شرکت در پژوهش را بیابند.
يافته ها: نتایج نشان داد که مهارت های خودتوانمندسازی، کیفیت تعاملات بین شخصی، سن و وضعیت سرپرستی خانوار ارتباط معناداری با آشفتگی هیجانی نشان دادند. به طور دقیق تر مشخص شد که متغیر کیفیت تعاملات بین فردی و مهارت های خودتوانمندسازی به ترتیب بیشترین میزان تأثیر در پیش بینی آشفتگی هیجانی را دارند.
نتيجه گيري: با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، می توان بیان کرد که روابط بین فردی، مهارت های خودتوانمندسازی و مشخصات دموگرافیک بیماران مبتلا به سرطان سینه نقش مهمی در پریشانی عاطفی بیماران مبتلا بازی می کنند. از این رو پیشنهاد می گردد که متخصصان روان شناسی در پایش وضعیت روانی و بهبود سلامت روان افراد مبتلا، توجه ویژه ای به این مفاهیم داشته باشند.
کلید واژه ها: سرطان سینه, مهارت های خودتوانمندسازی, روابط بین فردی, آشفتگی هیجانی