چکیده
زمينه و اهداف : تولد نوزادان نارس (قبل ازهفته 37 بارداري) مهمترين فاکتور مؤثر بر نتيجه سلامتي و بقاي کودک هست و در مقايسه با نوزادان ترم، اين نوزادان در معرض زياد خطر مرگ و ابتلا به مشکلات سلامتي هستند. جهت تعيين برخي عوامل مؤثر در تولد نوزادان نارس اين تحقيق صورت گرفته است.
مواد و روش ها : اين تحقيق با استفاده از روش مورد- شاهدي صورت گرفته است. در مدت زمان اجراي مطالعه 110 نوزاد نارس به عنوان مورد و 132 نوزاد ترم به عنوان شاهد به روش نمونه گيري آسان جهت بررسي انتخاب گرديده اند. گردآوري دادها با استفاده از پرسشنامه و پرونده پزشكي مادران بوده و براي تعيين فاکتورهاي مؤثر بر تولد نوزادان نارس در دوگروه مورد و شاهد از نسبت شانس(Odds Ratio) و مدل رگرسيون لجستيک استفاده شده است.
يافته ها : مهمترين عوامل مرتبط با تولد نوزادان نارس انجام چون زايمان سزارين (OR=2.61)، پره اکلامپسي (OR=/42) سابقه سقط و مرده زايي در يكي از بارداري هاي قبلي (OR=2.75)، سابقه بستري بيش از دو روز در دوران بارداري و قبل از زايمان در بيمارستان (OR=5) و انجام مراقبت هاي دوران بارداري فقط در بخش خصوصي (OR=2.472)، زايمان چند قلويي (OR=5.79) و سابقه تولد نوزاد كم وزن در بارداري هاي قبلي (OR=4.10)، اشتغال مادر (OR=5.70)، وجود ديابت در بستگان درجه اول مادر (OR=2.64)، رتبه تولد بيش از سه (OR=1.03)، ارتباط معني داري با نارس به دنيا آمدن کودکان نشان دادند. آناليز رگرسيون لجستيك نشان داد كه با افزايش بارداري هاي مادر بهطور معني داري تولد نوزاد نارس افزايش مي يابد.
بحث و نتيجه گيري : داشتن سابقه سقط و تولد نوزاد کم وزن در بارداري هاي قبلي، اشتغال مادر، زايمان سزارين، بارداري بيشتر از سه، پره اكلامپسي انجام مراقبت در بخش خصوصي از عوامل مؤثر بر تولد نوزادان نارس شناخته شده و با اعمال توجه وي ژه به مراقبت بارداري هاي پرخطر و مراکز ارائه دهنده خدمات بهداشت مادر و کودک در بخش خصوصي، مي توان از تولد نوزادان نارس جلوگيري و به دنبال آن مرگ و مير نوزادان را کاهش داد. مطالعات جامع تر دراين خصوص توصيه مي شود.