چکیده
زمينه و اهداف : سلامتي به عنوان يک ارزش فردي و اجتماعي مهم، داراي اثرات و پيامدهاي بسيار مهمي در سطح فردي و اجتماعي مي‌باشد و سلامت افراد جامعه از ارکان و مقاصد پيشرفت و توسعه جوامع مي‌باشد. امروزه از طرفي شاهد تغيير در الگوي همه گير شناختي بيماريها از بيماريهاي مسري و عفوني به بيماريهاي مزمن و از طرف ديگر شاهد شکاف عميق در وضعيت سلامت، اميد به زندگي و ميزان مرگ و مير در سطح جهان هستيم. به استناد داده هاي جهاني، با وجود موفقيتهاي چشمگير بشر در ارتقاء وضعيت سلامت در سطح جهان، بار بيماريهاي مزمن روز به روز در حال افزايش بوده و نابرابري زيادي در وضعيت سلامت در بين كشورهاي مختلف و طبقات اجتماعي مختلف يك كشور وجود دارد. تبيين تغييرات مذکور مستلزم جايگزيني رويکردي جامع تر با رويکرد بيومديکال و توجه بيش از پيش به مؤلفه هاي اجتماعي سلامت مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير پايگاه اجتماعي اقتصادي بر وضعيت سلامت افراد انجام شده است.
مواد و روش ها : مطالعه حاضر يك بررسي متون است که در آن از داده هاي سازمان ملل، سازمان بهداشت جهاني، پايگاه داده هاي مرتبط انگليسي و فارسي شامل ISI، Medline، Pubmed، SID، گزارش سازمانهاي فعال در زمينه سلامت، کتاب ها، پايان نامه ها، مجلات و نشريات مرتبط با سياست هاي بهداشتي ايران استفاده شده است.
بحث و نتيجه گيري : سلامتي سازه اي چند بعدي بوده و از عوامل متعددي اثر پذير است. تأمين، حفظ و ارتقاي سلامت جامعه خارج از توان صرف وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکي بوده و دسترسي به جامعه اي سالم نيازمند توجه کافي به مؤلفه هاي اجتماعي سلامت و همکاري هاي بين بخشي مي باشد. بدون اتخاذ رويکرد جامع در تبيين سلامت و بيماري و بدون جايگزيني رويکرد سلامت محور با رويکرد درمان محور دسترسي به سلامت به عنوان ارزشمندترين سرمايه انساني و در نتيجه دسترسي به توسعه پايدار امکان پذير نبوده و موجب هدر رفت منابع جامعه خواهد بود.