چکیده
زمینه. با توجه به این‌که فرزندآوری بر ترکیب و ساختار سنی جمعیت تاثیر به‌سزایی دارد و با در نظر گرفتن این موضوع که کاهش نرخ باروری باعث بر هم خوردن موازنه سنی جمعیت کشور می‌گردد و این امر نیز منجر به آسیب‌های اقتصادی و اجتماعی جبران ناپذیری در کشور می‌گردد، این مطالعه با هدف بررسی علل عدم تمایل به فرزندآوری در افراد تحت پوشش مراکز سلامت شهری و روستایی شمال‌غرب ایران انجام گرفت.
روش کار. مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی با روش نمونه‌گیری تصادفی میباشد که بر روی 346 نفر در شهرستان شبستر در شمال‌غرب ایران در سال 1402 انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این مطالعه پرسش‌نامه محقق‌ساخته اعتبارسنجی شده میباشد که حاوی دو بخش است؛ بخش اول شامل متغیر‌های دموگرافیک- که در برگیرنده اطلاعاتی از قبیل سن، تعداد زایمان، سن هنگام ازدواج، سطح تحصیلات، شغل و موارد دیگر میباشد- و بخش دوم، پرسش‌نامه میزان تمایل به فرزندآوری (ویژه مردان و زنان متاهل) است که هر کدام حاوی 17 گویه مربوط به متغیر‌های مستقل میباشد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها. نتایج بدست آمده از آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد که رابطه آماری معنی‌داری بین مشکلات اقتصادی خانواده (0001/ 0> P-value)، شغل (05/ 0> P-value)، عدم آمادگی روحی و روانی برای بچه‌دار شدن (0001/ 0> P-value)، نگرانی در مورد تامین آینده فرزندان (05/ 0> P-value)، عدم توانایی تربیت فرزند (05/ 0> P-value)، عدم مناسب بودن سن برای بارداری (001/ 0> P-value)و عدم تمایل به فرزندآوری وجود دارد. یافته‌ها نشان داد که 05/ 67 درصد از شرکت‌کنندگان عدم آمادگی روحی روانی برای بچه‌دار شدن، 90/ 65 درصد از مخاطبان افزایش مشکلات اقتصادی با فرزنددار شدن و 32/ 65 درصد عدم وجود درآمد کافی برای بچه‌دار شدن را از دلایل عدم تمایل به فرزندآوری عنوان کرده بودند.
نتیجه‌گیری. برای ترویج فرزندآوری باید مشکلات قتصادی خانوارها در اولویت‌های سیاست‌گذاری کشوری قرار گیرد. به‌علاوه به روش‌های مختلف آموزشی و حمایتی می‌توان احساس ناایمنی را در خانواده‌های جوان کاست و میزان باروری را به سطح مطلوب در آینده رساند.