چکیده
زمینه. اقامت بیماران تعیین تکلیف شده منتظر بستری باعث ازدحام در بخش اورژانس شده و بر اکثر فرایندهای بخش تاثیر می‌گذارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی زمان اقامت بیماران منتظر بستری بعد از تعیین تکلیف در بخش اورژانس بیمارستان امام رضا به‌عنوان مرکز ریفرال استان و ارتباط آن با پیامد کوتاه‌مدت بیماران در بخش اورژانس می‌باشد.
روش کار. در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 400 بیمار تعیین تکلیف شده منتظر بستری در بخش اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) در فاصله زمانی مهر لغایت آذر 1403 به مدت 3 ماه مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش نمونه‌گیری به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس در زمان‌های نمونه‌گیری براساس معیارهای ورود و خروج نمونه‌گیری بود. متغیرهای مطالعه شامل نوع بیماری و تشخیص اولیه، بخش مورد نیاز جهت بستری و پیامد نهایی بیماران در اورژانس و شاخص‌های زمان‌سنجی حضور بیماران در اورژانس بودند. بیماران تا زمان خروج از بخش اورژانس پیگیری شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های کروسکال- والیس و همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها. سطح تریاژ 312 بیمار (78 درصد) سطح دو بود. نوع بیماری 335 بیمار (8/ 83 درصد) از بیماری‌های گروه داخلی و شایع‌ترین تشخیص اولیه نارسایی تنفسی (24 درصد) بود. 5 بیمار (3/ 1 درصد) در طول مطالعه در بخش اورژانس فوت شدند. میانگین و انحراف معیار زمان از لحظه پذیرش تا تعیین تکلیف، تعیین تکلیف تا خروج از بخش و مدت زمان کل حضور بیمار در بخش اورژانس به ترتیب شامل 5:37±7:39، 14:23±17:27 و 14:54±24:49 (دقیقه:ساعت) بود. بین تعداد مراجعین بخش اورژانس در یک شبانه‌روز در بخش اورژانس با کل زمان اقامت در اورژانس ارتباط آماری معناداری وجود نداشت (095/ 0=P-value). بین ضریب تخت روز اشغال در بخش‌های بیمارستان (001/ 0 = P-value)، نوع بیماری (001/ 0 P-value <) و نوع بخش بستری مورد نیاز (001/ 0 P-value <) با کل زمان اقامت در اورژانس ارتباط آماری معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری. بیشترین زمان اقامت در اورژانس مربوط به بیماران نیازمند بستری در بخش عفونی بود (میانگین: 36 ساعت و 30 دقیقه). با وجود اقامت طولانی، هیچ ارتباط معناداری بین مدت ماندگاری در اورژانس و مرگ‌ومیر یا پیامدهای فوری بیماران یافت نشد. درصد مرگ در اورژانس بسیار پایین (3/ 1 درصد) گزارش شد، که نشانگر پتانسیل بالای مدیریت اثربخش در شرایط ازدحام است.