چکیده
زمینه و اهداف
بخش قابل توجهی از بیماران کووید-19 در بیمارستان بستری می شوند. تعداد کمی مطالعه عوامل مرتبط با بستری شدن این بیماران را بررسی کرده اند. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر بستری شدن و طول مدت بستری در بیماران مبتلا به کووید-19 در بیمارستان شهدای امام حسین تهران در نیمه اول سال 1399 انجام شد.
مواد و روش ها
این مطالعه مقطعی با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. اطلاعات با استفاده از یک چک -لیست پژوهشگر ساخت دو قسمتی جمع آوری شد. چک لیست جهت بررسی روایی محتوا به 15 نفر متخصص در رشته های اپیدمیولوژی، پرستاری، آمار و پزشک عمومی ارسال شد. شاخص روایی محتوا (CVI) و نسبت روایی محتوا (CVR) جهت بررسی چک لیست و جهت بررسی رابطه متغیرهای مورد بررسی از آزمون های تی دو گروه مستقل، تی تست، تحلیل واریانس تک راهه، آزمون اسپیرمن و پیرسون در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد.
یافته ها
آلفای کرونباخ چک لیست مطالعه برابر با (0/824 = r) بود. مقدار کل شاخص CVI برای کل چک لیست برابر با 0/870 بود و مقدار شاخص CVR کل چک لیست نیز برابر با 0/733 بود لذا چک لیست مطالعه، روایی و پایایی لازم را داشت. در این مطالعه 291 بیمار شرکت کردند. میانگین و انحراف معیار طول مدت بستری بیماران در بیمارستان برابر با 4/14 ± 7/59 روز بود. بین وجود سابقه اختلالات کلیوی (P-value = 0/034)، وجود علامت های تنگی نفس (P-value = 0/007) و تهوع (P-value = 0/016)، اکسیژن درمانی (P-value = 0/022)، مصرف داروهای آپوتل (P-value = 0/045)، کالترا (P-value = 0/020) و هیدروکسی کلروکین (P-value = 0/022) توسط بیمار با طول کل مدت بستری در بیمارستان رابطه معنی دار وجود داشت.
نتیجه گیری
علامت تنگی نفس، سن و اکسیژن درمانی مهم ترین عوامل مؤثر بر طول مدت بستری بیماران در بیمارستان است. بنابراین پزشکان و پرستاران باید استفاده از اکسیژن درمانی برای بیماران به ویژه بیماران مسن مبتلا به تنگی نفس را در اولویت قرار دهند تا با تسریع بهبود بیماران موجب کاهش طول مدت بستری آن ها شوند.