تأثیر آموزش حل مسئله بر کیفیت زندگی و مسئولیت‌پذیری دانشجویان علوم پزشکی

چکیده

زمینه. کیفیت زندگی و مسئولیت‌پذیری، یکی از مباحث بنیادین در روانشناسی معاصر به شمار می‌رود. لذا این پژوهش درصدد بررسی تأثیر آموزش حل مسئله بر کیفیت زندگی و مسئولیت‌پذیری دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود.
روش کار. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دانشکده پیراپزشکی که در سال تحصیلی 1399-1400 در یکی از دانشگاه برتر کشور دانشجو (490نفر) بودند را تشکیل دادند.40 نفر از دانشجویان با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله (20نفر) و گروه کنترل (20نفر) تقسیم شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی کیفیت زندگی (SF-36) و مسئولیت‌پذیری گاف استفاده شد. برای گروه مداخله، آموزش حل مسئله با استفاده از سناریو به مدت 14هفته، هفته‌ای 2 جلسه و هر جلسه‌ به مدت دو ساعت اجرا شد. تحلیل داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار SPSS21 انجام شد.
یافته‌ها. میانگین سنی آزمودنی ها در گروه مداخله 20/61 سال و در گروه کنترل 21/21 سال بود. همچنین انحراف استاندارد آن به ترتیب 1/14 و 1/62 بود. مداخله آموزش حل مساله موجب افزایش نمرات کیفیت زندگی [F(1,39)=1052/192, P<0/001, ƞ2=0/966] و مسئولیت‌پذیری دانشجویان [F(1,39)=126/111, P<0/001, ƞ2=0/773] در پس آزمون شد.
نتیجه‌گیری. نتایج آزمون فرضیه‌های پژوهش نشان دادند که آموزش حل مسئله به دلیل شناخت مهارت‌های حل مسئله، کاهش ابتلا به بیماری‌های روانی بر دانشجویان تأثیر مثبت معناداری دارد. لذا توصیه می‌شود که از این رویکرد برای ارتقای سلامت روانی دانشجویان استفاده شود.

کلید واژه ها: کیفیت زندگی, مسئولیت پذیری اجتماعی, حل مسئله, دانشجویان