توسعه مدل ساختاری پیش‌بینی تعهد حرفه‌ای براساس مؤلفه‌های خودرهبری

چکیده

زمینه. سرمایه انسانی، حیاتی‌ترین عنصر راهبردی و اساسی‌ترین راه برای ارتقای عملکرد و کارایی سازمان است. با توجه به اهمیت منابع انسانی، بدیهی است که برای دستیابی به اهداف نظام سلامت، نیروی انسانی باید علاوه بر مهارت و تخصص، تعلق و تعهد مطلوبی داشته باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری پیش‌بینی تعهد حرفه‌ای براساس مؤلفه‌های خودرهبری در کارکنان دانشگاهی انجام گرفته است.

روش کار. این پژوهش از نوع کاربردی، و از حیث روش، توصیفی- همبستگی می‌باشد. جامعه‌ی آماری پژوهش کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز مطابق آمار واحد مدیریت منابع انسانی در تاریخ 1399 به تعداد 976 نفر بود که از این تعداد 276 نفر به عنوان نمونه‌ی آماری براساس فرمول کوکران برآورد و به صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسش‌نامه جمع‌آوری گردیدند. در این پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری مبتنی بر نرم‌افزار PLS3 جهت آزمون فرضیات استفاده شده است.

یافته‌ها. یافته‌های پژوهش نشان داد که مؤلفه‌های خودرهبری؛ تجسم عملکرد موفق، هدف‌گذاری شخصی، پاداش دادن به خود، ارزیابی باورها و مفروضات، مشاهده شخصی، تمرکز بر پاداش‌های طبیعی و راهنمایی خود بر تعهد حرفه‌ای در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز تأثیر مثبتی دارند و مؤلفه‌های خودرهبری به طور مثبت تعهد حرفه‌ای را پیش‌بینی می‌کنند.

نتیجه‌گیری. تقویت مؤلفه‌های خودرهبری در کارکنان منجر به ارتقاء نشاط روحی، رضایت شغلی و تعهد حرفه‌ای آنان و به‌طور کلی، تجلی بهتر اهداف متعالی و افزایش چشمگیر عملکرد سازمان خواهد شد.